13:0 Յաղագս հնազանդութեան խոնարհ
հպատակի ըստ օրինակին
Յիսուսի Քրիստոսի:
| 13:0 De obedientia humili subditi, ad exemplum Jesu Christi:
| 13:1 Որդեակ, որ ջանայ ‘ի բաց կալ ‘ի հնազանդութենէ, անձամբ զանձն վրիպեցուցանէ ‘ի շնորհաց. եւ որ խնդրէ ունել զառանձնականս, կորուսանէ զհասարակացն: Որ ոչ մտադիւր եւ կամաւորութեամբ հնազանդի իւրում մեծաւորի, նշան է՝ թէ մարմին նորա չեւ է նմա լիով հնազանդեալ, այլ բազում անգամ անկուշէ եւ քրթմնջէ: Ապա ուսիր արագ հնազանդել քում մեծաւորի, եթէ ցանկաս զմարմինդ քեզ հնազանդել: Զի դիւրաւ յաղթի արտաքին թշնամին, եթէ ներքին մարդն չէ աւար հարեալ: չիք դժնդակագոյն եւ չար թշնամի անձինդ՝ իբրեւ զքեզ, յորժամ չես համախոհ ընդ հոգւոյ: Պարտ է քեզ յամենայնի ստանալ զճշմարիտ արհամարհութիւն անձին. եթէ կամիս յաղթել մարմնոյ եւ արեան: Եւ զի դեռ կարի իմն անկարգ բերիս ‘ի սէր քո, վասն այնորիկ լիով յանձն լինել ‘ի կամս այլոց՝ զանգիտես:
| 13:1 Fili, qui se subtrahere nititur ab obedientia, ipse se subtrahit a gratia et qui quærit habere privata, amittit communia. Qui non libenter, et sponte suo superiori se subdit: signum est quod caro sua nondum perfecte sibi obedit, sed sæpe recalcitrat et murmurat. Disce ergo celeriter superiori tuo te submittere, si carnem propriam optas subjugare. Citius namque exterior vincitur inimicus, si interior homo non fuerit devastatus. Non est molestior et pejor animæ hostis, quam tu ipse tibi, non bene concordans spiritui. Oportet enim te verum assumere tui ipsius contemtum, si vis prævalere adversus carnem, et sanguinem, quia adhuc nimis inordinate te diligis: ideo plene te resignare aliorum voluntati trepidas:
| 13:2 Բայց զի՞նչ մեծ է, թէ դու հողդ չնչին՝ վասն Աստուծոյ լիցիս մարդկան հպատակ. ուր ես բարձրեալս ամենակալ, որ զամենայն արարի յոչնչէ, վասն քո խոնարհութեամբ եղէ մարդկան հնազանդ: Եղէ քան զամենեսին խոնարհ եւ ստորին, զի քումդ հպարտութեան իմով խոնարհութեամբ յաղթեսցես: Ուսիր հնազանդել, ուսիր զքեզ խոնարհել՝ հող եւ մոխիր, եւ ամենեցուն ընդ ոտիւք լինել: Ուսիր զքո կամս խորտակել եւ առ ամենայն հնազանդութիւն լինել անձնատուր:
| 13:2 Sed quid magnum tu, qui pulvis es, et nihil, si propter Deum te subdis homini, quando eo Omnipotens et Altissimus, qui cuncta creavi ex nihilo, me homini propter te subjeci humiliter. Factus sum omnium humillimus, et infimus, ut etiam superbiam mea humilitate vinceres. Disce obtemperare, pulvis, dice te humiliare, terra et limus, et sub omnium pedibus incurvare. Disce voluntates tuas frangere, et ad omnem subjectionem te dare:
| 13:3 Զայրացիր ‘ի վերայ քո, եւ մի՛ թողուր ամբարտաւանութեան տիրել քեզ. այլ այնպէս հնազանդ եւ կրտսեր զանձն ընծայեցո, մինչեւ ամենեցուն գնալ ‘ի վերայ քո, եւ որպէս կաւ գռեհաց կոխել զքեզ: Զի՞ է քեզ, չնչինդ դու՝ գանգատել: Զիա՞րդ իշխեսցես գարշելի մեղաւորդ ընդդէմ դառնալ նախատչաց քոց, որ բիւրիցս զԱստուած բարկացուցեր, եւ դժոխոց բազում անգամ եղեր արժանի: Այլ խնայեաց ‘ի քեզ ակն իմ, զի պատուական եղեւ անձն քո յաչս իմ. զի ծանիցես զսէր իմ, եւ առ երախտիս իմ միշտ գտցիս շնորհակալու. եւ զի ճշմարիտ հնազանդութեան եւ խոնարհութեան յամենայնի տացես զանձն, եւ համբերութեամբ տարցիս արհամարհանաց քոց:
| 13:3 Exardesce contra te, nec patiaris tumorem in te vivere, sed ita subjectum et pulverem te exhibe, ut omnes super te ambulare possint, et sicut lutum platearum conculcare. Quid habes, homo inanis, conqueri? Quid, sordide peccator, potes contradicere exprobrantibus tibi, qui toties Deum offendisti et toties infernum meruisti? Sed pepercit tibi oculus meus, quia prætiosa fuit anima tua in conspectu meo, ut cognosceres dilectionem meam, et gratus semper beneficiis meis existeres et ad veram subjectionem et humilitatem te jugiter dares, patienterque proprium contemtum ferres:
|
Copyright (C) 2008-2022 |