6:0 Յաղագս ուրախութեան բարւոք խղճի մտաց:
| 6:0 De lætitia bonæ conscientiæ:
| 6:1 Փառք առն բարւոյ՝ վկայութիւն բարիոք խղճի մտաց: Կա՛լ յանձին զբարւոք խիղճ մտաց, եւ եղիցի ‘ի քեզ հանապազ ուրախութիւն: Բարւոք խիղճ մտաց՝ բազում ինչ բերէ, եւ յոյժ ուրախ է ‘ի վիշտս: Չար խիղճ մտաց երկչոտ է յամենայնի եւ անհանգիստ: Քաղցրութեամբ հանգիցես, թէ սիրտ քո ոչ ստգտանէ զքեզ: Մի՛ ուրախ լինիր, բայց յորժամ բարիս գործիցես: Չարք ոչ երբէք ունին զճշմարիտ ուրախութիւն, եւ ոչ զգան յանձինս զներքին խաղաղութիւն: Զի ոչ գոյ խաղաղութիւն ամպարշտաց, ասէ տէր: Եւ թէ ասիցեն. ‘ի խաղաղութեան եմք, ոչ եկեսցեն ‘ի վերայ մեր չարիք, եւ ո՞ իշխեսցէ վնասել մեզ, մի՛ հաւատար նոցա. զի յանկարծակի յարիցէ բարկութիւնն Աստուծոյ, եւ նանրասցին գործք նոցա, եւ խորհուրդք նոցա կորիցեն:
| 6:1 Gloria bonis hominibus testimonium bonæ conscientiæ. Habe bonam conscientiam et semper habebis lætitiam. Bona conscientia valde multa potest portare, et valde læta est inter adversa. Mala conscientia semper timida, et inquieta. Suaviter requiesces, si te cor tuum non reprehenderit. Noli lætari, nisi cum benefeceris. Mali nunquam habent veram lætitiam, nec internam sentiunt pacem, quia non est pax impiis, dicit Dominus. Et si dixerint: in pace sumus, non venient super nos mala; et quis nobis nocere audebit? non credas eis, quoniam repente exsurget ira Dei, et in nihilum redigentur actus eorum, et cogitationes eorum peribunt:
| 6:2 Պարծել ‘ի նեղութիւնս՝ չէ ինչ ծանր սիրողին. զի այդպէս պարծել՝ է պարծել ‘ի խաչն տեառն: Սուղ ինչ են փառք, զոր մարդիկ տան եւ առնուն: Զփառաց աշխարհի միշտ զհետ գայ տրտմութիւն: Բարեաց փառք ‘ի խիղճ մտաց նոցա են, եւ ոչ ‘ի բերան մարդկան: Արդարոց ուրախութիւն յաղագս Աստուծոյ է, եւ յԱստուած. եւ խնդութիւն նոցա յաղագս ճշմարտութեան: Որ ճշմարիտ եւ յաւիտենական փառաց ցանկայ, զառժամայն փառաց չէ ինչ նմա փոյթ: Եւ որ զառժամայն փառս խնդրէ, կամ ‘ի սրտէ ոչ արհամարհէ, յայտ է թէ զերկնաւոր փառս ոչ սիրէ: Մեծ հանդարտութիւն սրտի ունի, որում ոչ զգովութենէ փոյթ ինչ է եւ ոչ զնախատանաց:
| 6:2 Gloriari in tribulationibus non est grave amanti, Sic enim gloriari est in cruce Domini gloriari. Brevis gloria quæ ab hominibus datur et accipitur. Mundi gloriam semper comitatur tristitia. Bonorum gloria in conscientiis eorum, et non in ore hominum. Justorum lætitia de Deo et in Deo est, et gaudium eorum de veritate. Qui veram et æternam gloriam desiderat, temporalem non curat. Et qui temporalem quærit gloriam, aut non ex animo contemnit, minus amare convincitur cælestem. Magnam habet cordis tranquillitatem, qui nec laudes curat, nec vituperia:
| 6:3 Դիւրին է գոհ լինել եւ խաղաղական, որոյ խիղճ մտաց սուրբ իցէ: չես ինչ սուրբ, եթէ գովիս. եւ ոչ անարգ, թէ արհամարհիս: Որ ինչ ես՝ այն ես. եւ ոչ մեծ կոչել մարթիս, քան զոր Աստուած վկայէ զքէն: Թէ հայիս, զինչ ‘ի ներքս ‘ի քեզ ես, ոչ ինչ հոգասցիս թէ զինչ խօսեցան զքէն մարդիկ: Մարդ հայի յերեսս, այլ Աստուած հայի ‘ի սիրտ: Մարդ հայի ‘ի գործս, այլ Աստուած կշռէ զխորհուրդս: Միշտ բարիս գործել եւ զանձն չնչին համարել, ցոյց է խոնարհ հոգւոյ: չառնուլ մխիթարութիւն ‘ի ստեղծուածոց, մեծի մաքրութեան եւ ներքին վստահութեան է նշանակ:
| 6:3 Facile erit contentus et pacatus, cuius conscientia munda est. Non es sanctior, si laudaris, nec vilior, si vituperaris. Quod es hoc es, nec melior dici vales, quam Deo teste sis, si attendis quid apud te sis intus, non curabis quid de te loquantur homines foris. Homo videt in facie, Deus autem in corde. Homo confiderat actus, Deus pensat intentionem. Bene semper agere, et modicum de se tenere humilis animæ indicium est. Nolle consolari ab aliqua creatura magnæ puritatis, et internæ fiduciæ indicium est:
| 6:4 Որ ոչինչ արտաքին վկայութիւն խնդրէ վասն իւր, յայտ է թէ բոլորովին վստահ է յԱստուած: Զի ոչ որ զանձն ընծայեցուցանէ՝ նա է ընտրեալ, ասէ երանելին Պօղոս, այլ զոր տէրն ընծայեցուցանէ: Հաճոյ լինել Աստուծոյ ներքոյ, եւ ընդ ոչինչ ախորժակ գրաւիլ արտաքոյ, ներքին մարդոյ է:
| 6:4 Qui nullum extrinsecus pro se testimonium quærit, liquet quod Deo se totaliter commisit. Non enim, qui se ipsum commendat, ille probatus est, ait beatus Paulus, sed quem Deus commendat. Ambulare cum Deo intus, nec aliqua affectione teneri foris, status est interni hominis:
|
Copyright (C) 2008-2022 |