4:0 Յաղագս մաքուր մտաց, եւ միամիտ
դիտաւորութեան:
| 4:0 De pura mente et simplici intentione:
| 4:1 Երկոքումբք թեւօք վերանայ մարդ յերկրաւորաց. միամտութեամբ, եւ մաքրութեամբ: Միամտութեանն պարտ է լինել ‘ի դիտմունս, մաքրութեանն յախորժակս: Միամտութիւնն դիմէ յԱստուած. մաքրութիւնն հասանէ եւ ճաշակէ: Ոչինչ գործ բարի խափանեսցէ զքեզ, եթէ ներքոյ ազատ լինիցիս յանկարգ ախորժակաց: Եթէ ոչ այլ ինչ դիտես եւ խնդրես, բայց զհաճոյսն Աստուծոյ եւ զօգուտ ընկերին, վայելեսցես ‘ի ներքին ազատութեան: Եթէ ուղիղ էր քո սիրտ, ամենայն արարածք լինէին քեզ հայելի վարուց, եւ մատեան իմաստից սրբութեան: չիք արարած այնպէս փոքր եւ խոտան, որ ոչ յանդիման երեւեցուցանէ զԱստուծոյ բարութիւնն:
| 4:1 Duabus alis homo sublevatur a terrenis, scilicet simplicitate et puritate. Simplicitas debet esse in intentione, puritas in affectione. Simplicitas intendit deum, puritas apprehendit et gustat. Nulla actio te impediet, si liber intus ab omni inordinato affectu fueris. Si nihil aliud quam Dei beneplacitum, et proximi utilitatem intendis et quæris, interna libertate frueris. Si rectum cor tuum esset, tunc omnis creatura speculum vitæ, et liber sanctæ doctrinæ esset. Non est creatura tam parva et vilis quæ bonitatem Dei non repræsentet:
| 4:2 Եթէ ‘ի ներքոյ լինէիր բարի եւ մաքուր, զամենայն անխափան տեսանէիր եւ քաջ առնուիր ‘ի միտ: Սիրտ մաքուր ընդմտանէ յերկինս եւ ‘ի դժոխս: Որպիսի է ոք ‘ի ներքոյ, այնպէս դատի արտաքոյ: Եթէ է խնդութիւն յաշխարհի, ժառանգէ զնա այր՝ որոյ սուրբ է սիրտ: Եւ թէ է ուրեք նեղութիւն եւ վիշտ, քաջ զնորա զչափ առնու, որոյ չար է խիղճ մտաց: Որպէս երկաթ արկեալ ‘ի հուր՝ կորուսանէ զժանգ եւ լինի հրավառ, նոյնպէս այր՝ որ յամենայն սրտէ դառնայ առ Աստուած, ‘ի բաց դնէ զթմրութիւն, եւ ‘ի նոր մարդ փոխանակի:
| 4:2 Si tu esses intus bonus, et purus, tunc omnia sine impedimento, et caperes bene. Cor purum penetrat cælum, et infernum. Qualis unusquisque est intus, taliter iudicat exterius. Si est gaudium in mundo, hoc utique possidet cordis puri homo. Et si est alicubi tribulatio et angustia, hoc melius novit mala conscientia. Sicut ferrum missum in ignem amittit rubiginem et totum candens efficitur, sic homo ad Deum integre se convertens, a torpore exuitur, et in novum hominem transmutatur:
| 4:3 Յորժամ գաղջանալ սկսանի այր, ‘ի դոյզն վաստակոց երկնչի, եւ մտադիւր զարտաքին մխիթարութեամբք յածի: Այլ յորժամ սկիզբն առնէ կատարելապէս յաղթել անձին, եւ գնալ զճանապարհ Աստուծոյ արիաբար, թեթեւ իմն թուի նմա, զոր յառաջն կարծէր ծանր:
| 4:3 Quando homo incipit tepescere, tunc parvum metuit laborem, et externam accipit consolationem. Sed quando perfecte incipit se vincere, et viriliter in via Dei ambulare, tunc minus ea reputat, quæ sibi prius gravia esse sentiebat:
|
Copyright (C) 2008-2022 |