1:0 Յաղագս ներքին գնացից:
| 1:0 Incipit liber de interna conversationes:
| 1:1 ԱՐՔԱՅՈՒԹԻՒՆՆ Աստուծոյ ‘ի ներքս ‘ի ձեզ է, ասէ տէր: Դարձիր յամենայն սրտէ առ տէր, եւ թո՛ղ զթշուառ զայս աշխարհ. եւ գտցէ անձն քո հանգիստ: Ուսիր զարտաքինս արհամարհել, եւ ‘ի ներքինս անձնատուր լինել. եւ տեսցես զարքայութիւնն Աստուծոյ առ քեզ եկեալ: Զի արքայութիւնն Աստուծոյ է խաղաղութիւն եւ խնդութիւն ‘ի հոգի սուրբ, որ ոչ շնորհի ամպարշտաց: Եկեսցէ առ քեզ Քրիստոս, ցուցեալ քեզ զմխիթարութիւն իւր, եթէ պատրաստեսցես նմա ‘ի ներքս ‘ի քեզ արժանի օթեվան: Ամենայն փառք նորա եւ վայելչութիւն է ‘ի ներքոյ, եւ անդ լինել հաճոյ է նմա: Ընդ ներանձնացեալս է նորա ստէպ այցելութիւն, քաղցր խօսակցութիւն, բերկրական մխիթարութիւն, բազում խաղաղութիւն, եւ մեծահրաշ ընտանութիւն:
| 1:1 Regnum Dei intra vos est, dicit Dominus. Converte te ex toto corde tuo ad Dominum, et relinque hunc miserum mundum, et inveniet anima tua requiem. Disce exteriora contemnere et ad interiora te dare, et videbis regnum Dei intra te venire. Est enim regnum Dei pax et gaudium in Spiritu Sancto quod non datur impiis. Veniet ad te Christus ostendens tibi consolatinem suam, si dignam illi ab intus paraveris mansionem. Omnis gloria ejus et decor ab intra est, et ibi complacet sibi. Frequens illi visitatio cum homine interno, dulcis sermocinatio, grata consolatio, multa pax, familiaritas stupenda nimis:
| 1:2 Աղէ, հաւատացեալդ ոգի, պատրաստեա այսմ փեսայի զսիրտ քո. զի հաճեսցի առ քեզ եկաւորել, եւ ‘ի քեզ բնակել: Զի այսպէս ասէ նա: Եթէ ոք սիրէ զիս, զբանն իմ պահեսցէ. եւ առ նմա արասցուք: Ապա պատրաստեա Քրիստոսի տեղի, եւ այլում ամենայնի մի՛ տար մուտ: Թէ է ‘ի քեզ Քրիստոս, մեծատուն ես, եւ շատ է քեզ: Նա եղիցի քո հոգաբարձու, եւ հաւատարիմ խնամակալու յամենայնի, որ այլ ոչ պիտի յուսալ ‘ի մարդիկ: Զի մարդիկ վաղվաղակի փոխին, եւ փութով պակասին. Քրիստոս կայ մնայ յաւիտեան, եւ զօրավիգն է քո մինչ իսպառ:
| 1:2 Eya anima fidelis, præpara huic sponso cor tuum, quatenus ad te venire et in te habitare dignetur. Sic enim dicit: Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et ad eum veniemus, et mansionem apud eum faciemus. Da ergo Christo locum et cæteris omnibus nega introitum. Cum Christum habueris, dives es, et sufficit tibi. Ipse erit provisor tuus, et fidelis procurator in omnibus, ut non fit opus in hominibus sparare. Homines enim cito mutantur, et deficiunt velociter, Christus autem manet in æternum, et adstat usque in finem firmiter:
| 1:3 Մի՛ կարի իմն ապաւինիր ‘ի մարդ տկար եւ մահկանացու, թէպէտ եւ պիտանի ոք իցէ եւ սիրելի. եւ մի՛ յոյժ տրտմեսցիս, թէ ուրեք երբէք ընդդէմ դառնայ եւ հակառակի: Որք այսօր ‘ի քո կողմն են, հնար է թէ վաղիւ դիմադարձ գտցին. եւ զսորին հակառակն՝ բազում անգամ իբրեւ զհողմ փոփոխին: Դիր բովանդակ զյոյս քո յԱստուած, եւ նա եղիցի քո երկիւղ եւ սէր: Նա փոխանակ քո տացէ պատասխանի, եւ յաջողեսցէ յայն՝ որ լաւ իցէ: Ոչ ունիս աստ քաղաք մնայուն. եւ ուր եւ իցես, օտար ես եւ պանդուխտ. եւ ոչ սերտ միանաս ընդ Քրիստոսի:
| 1:3 Non est magna fiducia ponenda in homine fragili et mortali, etiamsi utilis fit et dilectus, neque tristitia multa capienda ex hoc, si interdum adversetur et contradicat. Qui hodie tecum sunt, cras contrariari possunt. Et e converso sæpe ut aura vertuntur. Pone fiduciam tuam totam in Domino; et sit ipse timor tuus, et amor tuus. Ipse pro te respondebit, et faciet bene sicut melius fuerit. Nonhabes hic manentem civitatem, et ubicumque fueris, extraneus es et peregrinus, nec requiem aliquando habebis, nisi Christo intime fueris unitus:
| 1:4 Զի՞ շուրջ հայիս աստ. չէ քոյ այս տեղի հանգստեան: Յերկնաւորս պարտի լինել քո բնակութիւն, եւ հարեւանցի հայել պարտիս յամենայն երկրաւորս: Անցանէ ամենայն, եւ դու ընդ նոսին միահաղոյն: Զգոյշ լեր չյարել ‘ի նոսա. գուցէ ըմբռնեսցիս, եւ կորիցես: Առ բարձրելոյն եղիցին խորհուրդք քո, եւ աղաչանք քո առ Քրիստոս անդադար ուղղեսցին: Թէ ոչ գիտես խոկալ զբարձունս եւ զերկնայինս, հանգիր ‘ի Քրիստոսի չարչարանս, եւ ‘ի սուրբ վէրս նորա մտադիւր բնակեաց: Զի թէ ‘ի վէրս եւ ‘ի պատուական սպիս Յիսուսի սրտեռանդն լինիս ապաստան, բազում քաջալերութիւն զգեցցիս ‘ի նեղութեան, ոչ մեծ ինչ գրեսցես զմարդկան արհամարհանս, եւ թշնամանադիր բանից դիւրաւ տարցիս:
| 1:4 Quid hic circumspicis, cum iste non sit locus tuæ requietonis? In cælestibus debet esse habitatio tua et sicut in transitu cuncta sunt aspicienda. Transeunt omnia, et tu cum eis pariter. Vide, ut non hæreas, ne capiaris, et pereas. Apud Altissimum sit cogitatio tua, et deprecatio tua ad Christum sine intermissione dirigatur. Si nescis alta speculari et cælestia, requiesce in passione Christi, et in sacris vulneribus ejus libenter habita. Si enim ad vulnera et speciosa stigmata Jesu devote confugis, magnam in tribulatione senties consolationem, nec multum curabis hominum despectiones faciliterque verba detrahentium perferes:
| 1:5 Քրիստոս իսկ յաշխարհի ‘ի մարդկանէ անգոսնեցաւ, եւ յանհնարին վիշտս ‘ի ծանօթից եւ ‘ի բարեկամաց թողաւ ‘ի նախատինս: Կամք եղեն Քրիստոսի չարչարիլ եւ անարգիլ. եւ դու իշխե՞ս բնաւ տրտունջ ունել զումեքէ: Քրիստոսի եղեն հակառակորդք եւ չարախօսք. եւ դու կամի՞ս թէ ամենեքին քո բարեկամք իցեն եւ բարերարք: Ի՞ւ պսակեսցի քո համբերութիւն, թէ ոչինչ վիշտ ընդ առաջ լինիցի: Եթէ ոչ կամիս կրել ինչ հակառակութիւն, զիա՞րդ լինիցիս բարեկամ Քրիստոսի: Համբեր ընդ Քրիստոսի եւ վասն Քրիստոսի, եթէ թագաւորել կամիս ընդ Քրիստոսի:
| 1:5 Jesus Christus Dominus fuit etiam in mundo ab hominibus despectus, et in maxima necessitate, a notis et amicis inter opprobria derelictus. Dominus Jesus pati voluit et despici, et tu audes de aliquo conqueri? Christus habuit adversarios et oblocutores, et tu vis omnes habere amicos, et benefactores? Ubi coronabitur patentia tua, si nihil adversitatis occurrit. Si nihil contrarium vis pati, quomodo eris amicus Christi? Sustine cum Christo et pro Christo, si vis regare cum Christo:
| 1:6 Եթէ առ անգամ մի մտեալ էր քո ‘ի սիրտ Յիսուսի, եւ առ փոքր մի զվառեալ սիրոյ նորա առեալ զճաշակ, այնուհետեւ չլինէր քեզ փոյթ զդիւրութենէ կամ զվշտաց անձին. այլ ուրախ լինէիր ընդ ընկալեալ նախատինս. զի սէրն Յիսուսի տայ մարդոյ արհամարհել զանձն: Սիրողն Յիսուսի եւ ճշմարտութեան, եւ որ ներանձնացեալն է եւ զերծ յանկարգ ախորժակաց, մարթի համարձակ մուտ ունել առ Աստուած, եւ հոգւով վերառեալ՝ ‘ի հանգիստ վայելել:
| 1:6 Si semel perfecte introisses in interiora Jesu, et modicum de ardenti amore ejus sapuisses, tunc de proprio commodo, vel incommodo nihil curares, sed magis de opprobrio illato gauderes, quia amor Jesu facit hominem se ipsum contemnere. Amator Jesu et verus internus, et liber ab affectionibus inordinatis, potest se ad Deum libere convertere, et elevare se supra se ipsum in spiritu ac fruitive quiescere:
| 1:7 Որ իմանայ զամենայն որպէս եւ էն, եւ ոչ ըստ ասից կամ կարծեաց մարդկան, նա է ճշմարտապէս իմաստուն, ուսեալ առ յԱստուծոյ քան ‘ի մարդկանէ: Որ ըստ ներքնոյն գիտէ գնալ, եւ ոչ ըստ արտաքոյն կշռէ զիրս, ոչ խնդրէ տեղի եւ ոչ սպասէ ժամանակի՝ ‘ի հոգեւոր մարզս ձեռնարկելոյ: Այր ներանձնաւոր փութով յինքն ամփոփի. զի ոչ երբէք բոլորովին առ արտաքինս զեղանի: չէ նմա խափան գործն արտաքին, կամ զբաղումն առ ժամն պիտեւան. այլ ըստ բերման իրաց պատշաճէ զանձն: Որ կազմ է ‘ի ներքոյ եւ բարեկարգ, ոչինչ հոգայ զմարդկան զարմանաւոր եւ զթիւր գործոց: Որչափ ոք յինքն առարկանէ իրս, այնչափ առաւել խափանի եւ զբաղնու:
| 1:7 Cui sapiunt omnia prout sunt non ut dicuntur, aut æstimantur, hic vere sapiens est, et doctus a Deo magis, quam ab hominibus. Qui ab intra scit ambulare et modicum res ab extra ponderare, non reqirit loca, nec tempora expectat ad habenda devota exercitia. Homo internus cito se recolligit, et nunquam se totum ad exteriora effundit. Non illi obest labor exterior, aut occupatio ad tempus necessaria. Sed sicut res eveniunt, sic se illis accommodat. Qui intus bene dispositus est et ordinatus, non curat mirabiles et perversos hominum gestus. Tantum homo impeditur, et distrahitur, quantum sibi res attrahit:
| 1:8 Եթէ ուղիղ էիր եւ բարեյարդար, ամենայն յաջողէր քեզ ‘ի բարի եւ յօգուտ: Վասն այնորիկ բազում ինչ անհաճոյ է քեզ, եւ ստէպ խռովէ. զի դեռ չես լիով մեռեալ անձին, եւ ոչ զատեալ որոշեալ յամենայն երկրաւորաց: Ոչինչ այնպէս արատէ եւ թակարդէ զսիրտ մարդոյ, որպէս խառնակ սէր արարածոց: Թէ հրաժարիս յարտաքին մխիթարութենէ, կարող լիցիս խոկալ զերկնայինս, եւ ստէպ վայելել ‘ի ներքին բերկրանս:
| 1:8 Si recte tibi esses, et bene purgatus esses, omnia tibi in bonum cederent, et profectum. Ideo multa tibi sæpe displicent et sæpe conturbant, quia adhuc non es perfecte tibi mortuus, nec segregatus ab omnibus terrenis. Nihil sic maculat et implicat cor hominis, sicut impurus amor in creaturis. Si renuis consolari exterius, poteris speculari cælestia, et frequenter interius jubilare:
|
Copyright (C) 2008-2022 |