9:0 Յաղագս հնազանդութեան եւ հպատակութեան:
| 9:0 De obedientia et subjectione:
| 9:1 Մեծ է յոյժ կալ ‘ի հնազանդութեան ընդ ձեռամբ առաջնորդի, եւ չլինել ինքնագլուխ: Ապահովագոյն է կալ ‘ի հպատակութեան՝ քան յառաջնորդութեան: Բազումք կան ընդ հնազանդութեամբ առ հարկի, եւ ոչ ‘ի սիրոյ: Եւ այսպիսիք տանջին, եւ ընդ դոյզն իրաց տրտնջեն: Եւ չստանան զազատութիւն մտաց, թէ ոչ ‘ի բոլոր սրտէ վասն Աստուծոյ հնազանդեն զանձինս: Ընթա՛ յայսկոյս յայնկոյս, եւ ոչ գտցես հանգիստ, բայց ‘ի խոնարհ հպատակութեան ընդ հովուութեամբ առաջնորդի: Ցնորք տեղափոխութեան զբազումս արկին ‘ի պատրանս:
| 9:1 Valde magnum est in obedientia stare, sub Prælato se vivere, et sui juris non esse. Multo tutius est stare in subjectione, quam in prælatura. Multi sunt sub obedientia magis ex necessitate, quam ex charitate, et illi poenam habent, et leviter murmurant, nec libertatem mentis acquirent, nisi ex toto corde propter Deum se subjiciant. Curre hic vel ibi non invenies requiem, nisi in humili subjectione sub Prælati regimine. Imaginatio locorum, et mutatio multos fefellit:
| 9:2 Ճշմարիտ է թէ ամենայն ոք մտադիւր գործէ ըստ միտս իւր, եւ առաւել միտէ ‘ի համախոհս իւր: Բայց եթէ Աստուած է ‘ի միջի մերում, հարկ է թողուլ երբեմն եւ զմեր կարծիս՝ վասն օգտի խաղաղութեան: Ո՞վ այնպէս իմաստուն իցէ, որ զամենայն լիով գիտիցէ: Ապա մի՛ կարի իմն ապաստան լինիր ‘ի քո կարծիս, այլ մտադիւր եւ կարծեաց այլոց լեր ունկնդիր: Եթէ քաջ են քո կարծիք, եւ դու վասն Աստուծոյ զքոյն թողեալ՝ այլում անսաս, բազումս օգտեսցիս:
| 9:2 Verum est quod unusquisque libenter agit pro sensu suo et inclinatur ad eos magis qui secum sentiunt. Sed si Christus est inter nos, tunc necesse est, ut relinquamus etiam nostrum sentire propter bonum pacis. Quis est ita sapiens, qui omnia plene scire possit? Ergo noli nimis in sensu tuo confidere, sed velis etiam aliorum sensum audire. Si bonum est tuum sentire, et hoc ipsum propter Deum dimittis, et alium sequeris, magis inde proficies:
| 9:3 Բազում անգամ լուեալ է իմ. Ապահովագոյն է լսել եւ առնում խորհուրդ՝ քան տալ: Մարթ իսկ է, թէ իւրաքանչիւրոց կարծիք իցեն բարի. Այլ չանսալն այլոց ‘ի պահանջել բանին, նշան է հպարտութեան եւ յամառութեան:
| 9:3 Audivi enim sæpe, securius esse audire, et accipere consilium quam dare. Potest enim contingere ut bonum fit uniuscujusque sentire, sed nolle aliis acquiescere, cum id ratio aut causa postulat, signum est superbiæ aut pertinaciæ:
|
Copyright (C) 2008-2022 |