4:2 Մեծ իմաստութիւն է չլինել վաղվաղակ ‘ի գործս, եւ ո՛չ յամառ յիւր կարծիս: Յայս հայի եւս՝ ոչ ամենայն մարդոյ խօսից հաւատալ. եւ զոր լուաւ ոք կամ հաւատաց՝ ոչ իսկ եւ իսկ յայլոց ականջս հեղուլ: Ընդ առն իմաստնոյ եւ երկիւղածի մուտ ‘ի խորհուրդ. եւ խնդրեա՛ ուսանել ‘ի լաւէ անտի, քան զհետ երթալ խորհրդոց քոց: Վարք բարիք առնեն զմարդ իմաստուն ըստ Աստուծոյ, եւ փորձ ‘ի բազումս: Որչափ առաւել ոք խոնարհ է յաչս անձին, եւ՛ Աստուծոյ հնազանդ, այնչափ յամենայնի իմաստնագոյն լինի եւ խաղաղագոյն:
| 4:2 Magna sapientia est non esse præcipitem in agendis, nec pertinaciter in sensibus stare. Ad hanc etiam non pertinet quibuslibet hominum verbis credere nec audita vel credita mox ad aliorum aures effundere. Cum sapiente et sententioso viro consilium habe, et quære potius a melioribus instrui, quam tuas adinventiones sequi. Bona vita facit hominem sapientem secundum Deum, et expertum in multis. Quanto quis in se humilior fuerit, et Deo subjectior, tanto in omnibus erit sapientior et pacatior:
|