23:0 Յաղագս խոկման մահու:
| 23:0 De meditatione mortis:
| 23:1 Յոյժ վաղվաղակի հասանէ քեզ օր մահու. արդ տե՛ս թէ զիարդ կաս. այսօր է ոք, եւ վաղիւ ոչ եւս երեւի: Իսկ գնայ վաղվաղակի եւ յիշատակ նորա ‘ի մտաց: Ո՜վ թանձրամտութեան եւ խստասրտութեան մարդկան. որ միայն զարդիս խորհի եւ հանդերձելոց ինչ ոչ հոգայ: Այնպէս պարտ էր քեզ լինել յամենայն գործս եւ ‘ի խորհուրդս, որպէս թէ այսօր հանդերձեալ էիր մեռանել: Եթէ կայր ‘ի քեզ բարիոք խիղճ մտաց, ոչ յոյժ երկնչէիր ‘ի մահուանէ: Լաւ է քեզ խորշել ‘ի մեղաց, քան խուսափել ‘ի մահուանէ: Եթէ այսօր չես պատրաստ, ո՞րպէս լինիցիս առ վաղիւ: Վաղուի օր անստոյգ է, եւ զի՞ գիտես թէ հասանիցես վաղուի:
| 23:1 Valde cito erit tecum hoc factum: vide aliter quomodo te habeas. Hodie homo est, et cras non comparet. Cum autem sublatus fuerit ab oculis, etiam cito transit a mente. O hebetudo, et duritia cordis humani, quod solum præsentia meditatur, et futura non magis prævidet. Sic te in omni facto et cogitatu deberes tenere, quasi statim esses moriturus. Si bonam conscientiam haberes, non multum mortem timeres. Melius esset peccata cavere quam mortem fugure. Si hodie non es paratus, quomodo cras eris? Cras est dies incerta, et quid scis si crastinum habebis:
| 23:2 Զի՞նչ օգուտ է մեզ կեալ ընդերկար, յորժամ չեմք փոյթք ‘ի զգաստանալ: Երկար կեանք ոչ միշտ ուղղեն զվարս, այլ յոլովակի յաւելուն զյանցուածս: Ո՞ տայր, թէ օր մի բարւոք քաղաքավարեալ էաք յաշխարհի: Բազումք զամս հաշուեն զդարձի. այլ բազում այն է զի ուղղութեան ինչ պտուղ չերեւի: Եթէ սարսափելի մահ է, թերեւս վտանգաւոր եւս իցեն ընդ երկար կեանք: Երանի՜, որ զժամ մահուն իւրոյ հանապազ առաջի աչաց ունի, եւ օրըստօրէ ‘ի մահ պատրաստի: Եթէ տեսեր երբէք զմեռանել մարդոյ, յիշեա զի եւ դու գնալ ունիս ընդ նոյն ճանապարհ:
| 23:2 Quid prodest diu vivere, quando parum emendamur? Ha, longa vita non semper emendat, sed sæpe culpam magis auget. Utinam per unam diem bene essemus conversati in hoc mundo. Multi annos computant conversionis, sed sæpe parvus est fructus emendationis. Si formidolosum est mori, forsitan periculosius erit vivere diu. Beatus qui horam mortis suæ semper ante oculos habet, et ad moriendum quotidie se disponit. Si vidisti aliquem mori, cogita quia tu per eandem viam transibis:
| 23:3 Ի լինել առաւօտու դիր ‘ի մտի, թէ չես հասանելոց յերեկոյն: Եւ ‘ի գալ երեկոյի՝ մի՛ իշխեր խոստանալ քեզ զժամ առաւօտու: Ապա պատրաստ լեր միշտ. եւ այնպէս կեցջիր, որ ոչ երբէք անպատրաստ գտցէ զքեզ մահ: Բազումք ‘ի քթթել ական եւ յանկարծ մեռանին. զի ‘ի ժամու, յորում ոչ կարծեմք, գայ որդի մարդոյ: Ի գալ այնր յետին ժամու՝ յոյժ այլազգ թուեսցին քեզ ամենայն անցեալ կեանք քո. եւ զղջասցիս յոյժ, զի այդպէս հեղգ գտար եւ թոյլ:
| 23:3 Cum mane fuerit, puta te ad vesperum non perventurum. Vespere autem facto, mane non audeas tibi polliceri. Semper ergo paratus esto, et taliter vive, ut nunquam imparatum te mors inveniant. Multi subito improvisi moriuntur. Nam hora, qua non putatur, Filius hominis veniet. Quando hora illa extrema venerit, multum aliter sentire incipies de tota vita tua præterita et valde dolebis, quia tam negligens, et remissus fuisti:
| 23:4 Քանի՜ երջանիկ է եւ իմաստուն, որ այժմէս ջանայ այնպիսի լինել ‘ի կեանս, որպիսի կամի թէ գտցի ‘ի մահու: Քանզի մեծ համարձակութիւն տայ երջանիկ մահու, կատարեալ արհամարհութիւն աշխարհի, փոյթեռանդն իղձ զարգանալոյ յառաքինութիւնս, սէր խրատու, ճիգն ապաշխարութեան, ուրացութիւն անձին, եւ համբերութիւն վշտաց վասն սիրոյն Քրիստոսի: Բազում բարիս կարօղ ես գործել յառողջութեան. այլ ‘ի հիւանդութեան չգիտեմ թէ կարող ի՞նչ իցես: Սակաւք ‘ի հիւանդութենէ յառաջադէմ լինին ‘ի բարին. որպէս եւ որք յուխտի տեղիս յածեալ շրջին՝ դուն ուրեք ժամանեն ‘ի սրբութիւն:
| 23:4 Quam felix et prudens qui talis nunc nititur esse in vita, qualis optat inveniri in morte. Dabit namque magnam fiduciam moriendi perfectus contemptus mundi, fervens desiderium in virtutibus proficiendi, amor disciplinæ, labor poenitentiæ, promptitudo, obedientiæ, abnegatio sui, et supportatio cujuslibet adversitatis pro amore Christi. Multa bona potes operari dum sanus es, sed infirmatus nescio quid poteris. Pauci ex infirmitate emendantur; sic et qui multum peregrinantur, raro sanctificantur:
| 23:5 Մի՛ ապաւինիր ‘ի բարեկամս եւ ‘ի մերձաւորս, եւ մի՛ ձգեր զփրկութիւն քո ‘ի վախճան աւուրց. զի վաղ քան զոր կարծես՝ մոռասցին զքեզ մարդիկ: Լաւ է այժմէն յառաջատես լինել, եւ կանխաւ պատրաստել ինչ բարի, քան յուսալ յօգնութիւն այլոց: Թէ ոչ այժմ հոգաս վասն անձին, ո՞վ հոգասցի վասն քոյ առյապայ: Այժմ է պատուական ժամանակ: Ահաւասիկ ժամանակ ընդունելի. ահա օր փրկութեան: Այլ վայ է քեզ, եթէ ոչ ծախես զայն յօգուտ, արժանի լինել նովաւ յաւիտենիցն կենաց: Եկեսցէ ժամանակ, զի օր մի կամ ժամ մի ուղղութեան խնդրեսցես, եւ չգիտեմ թէ գտցես:
| 23:5 Noli confidere super amicos et proximos, nec in futuris salutem tuam differas, quia citius obliviscentur tui homines, quam existimas. Melius est nunc tempestive providere et aliquid boni præmittere, quam super aliorum auxilio sperare. Si non es pro te ipso sollicitus modo, quis erit sollicitus pro te in futuro. Nunc tempus est valde prætiosum, sed proh dolor, quod hoc inutilius expendis, in quo promereri vales, unde æternaliter vivas. Veniet quando unam diem seu horam pro emendatione desiderabis, et nescio, an impetrabis:
| 23:6 Ապա, սիրելի, ‘ի բազում վտանգէ լիցիս ազատ, եւ երկիւղէ մեծէ զերծ, եթէ այժմէն յամենայնի երկիւղած իցես, եւ կասկած մահու իցէ զքեւ: Ջանա արդ այնպէս կեալ, որ ‘ի ժամ մահու կարող լիցիս առաւել խնդալ քան երկնչիլ: Ուսիր արդ մեռանիլ աշխարհի, զի յայնժամ սկիզբն արասցես կեալ ընդ Քրիստոսի: Ուսիր արդ զամենայն արհամարհել, զի յայնժամ կարող լիցիս համարձակութեամբ առ Քրիստոս դիմել: Ճնշեա արդ զմարմին քո ապաշխարութեամբ, զի յայնժամ քաջայոյս գտցիս:
| 23:6 Eia, charissime, de quanto periculo te poteris liberare, de quam magno timore eripere, si modo semper timoratus fueris, et de morte suspectus! Stude nunc taliter vivere, ut in hora moris valeas potius gaudere, quam timere. Disce nunc mori mundo, ut tunc incipias vivere cum Christo. Disce nunc omnia contemnere, ut tunc possis libere ad Christum pergere. Castiga nunc corpus tuum per poenitentiam, ut tunc valeas certam habere confidentiam:
| 23:7 Անմիտ, զի՞ խորհիս ապրել ընդերկար, որ եւ ոչ օր մի ունիս աներկեւան: Քանի՜ք խաբեցան, եւ յանկարծ ‘ի մարմնոյ յափշտակեցան: Քանի՜ցս անգամ լուար՝ զի ասէին. այս ոք սրով անկաւ, այն ոք ծովակուր եղեւ, այս ոք ‘ի բարձուէ անկեալ՝ ողն նորա բեկաւ, այն ոք ‘ի խաղալ իւրում անշնչացաւ: Ոմն հրով, ոմն սրով, ոմն տարաժամ մահուամբ, եւ ոմն հինիւ կորեաւ. եւ այնպէս ամենեցուն կատարած մահ է. եւ կեանք մարդկան որպէս ստուեր վաղ անցանեն:
| 23:7 Ha stulte, quid cogitas te diu victurum, cum nullum diem habeas securum? Quam multi decepti sunt et insperati de corpore extracti! Quoties audisti a dicentibus, quia ille gladio cecidit, ille submersus est, ille ab alto ruens cervicem fregit, ille manducando obriguit, ille ludendo finem fecit, alius igne, alius ferro, alius peste, alius latrocinio interiit: et sic omnium finis mors est, et vita hominum tanquam umbra cito pertransit:
| 23:8 Ո՞վ յիշեսցէ զքեզ յետ մահու. եւ ո՞վ կացցէ յաղօթս վասն քո: Արի, սիրելի, եւ այժմէն արա զոր ինչ կարող ես առնել. զի ոչ գիտես երբ մեռանելոց ես, եւ ոչ գիտես զի՛նչ դիպեսցի քեզ յետ մահու: Մինչդեռ ժամանակս ‘ի ձեռս է, ժողովեա քեզ գանձ անմահութեան: Բաց ‘ի փրկութենէ քումմէ մի՛ ինչ խորհիր. միայն զաստուծոյսն հոգա: Արա արդ քեզ բարեկամս, զսուրբս Աստուծոյ պատուեալ, եւ վարուց նոցա նմանեալ. զի յորժամ պակասեսցիս ‘ի կենաց աստի, ընկալցին նոքա զքեզ ‘ի յարկսն յաւիտենականս:
| 23:8 Quis memorabitur tui post mortem, et qui orabit pro te? Age, age nunc charissime quidquid pro te agere potes, quia nescis quando morieris. Nescis etiam, quid tibi post mortem sequatur. Dum tempus habes, congrega divitias immortales. Præter salutem tuam nihil cogites. Solum quæ Dei sunt, cures. Fac nunc tibi amicos venerando Sanctos, et actus imitando, ut cum defeceris in hac vita, illi te recipiant in æterna tabernacula:
| 23:9 Կա՛լ զքեզ որպէս պանդուխտ եւ իջաւոր ‘ի վերայ երկրի որում ոչինչ փոյթ է զաշխարհի իրողութեանց: Պահեա զսիրտդ. զի ոչ ունիս աստ քաղաք մնայուն: Ի նա ուղղեա զօրըստօրէ աղաչանս քո եւ զհեծութիւնս արտասուօք. զի հոգիդ քո արժանասցի հետ մահու՝ բարեաւ փոխիլ առ տէր. Ամէն:
| 23:9 Serva te tanquam peregrinum et hospitem super terram, ad quem nihil spectat de mundi negociis. Serva cor liberum, et ad Deum sursum erectum, quia non habes hic manentem civitatem. Illuc gemitus et preces quotidianas cum lacrymis dirige, ut spiritus tuus mereatur post mortem ad Dominum feliciter transire:
|
Copyright (C) 2008-2022 |