2:0 Յաղագս նուաստ՝ համարելոյ զանձն:
| 2:0 De humili scire sui ipsius:
| 2:1 Ամենայն մարդ բնաւորապէս գիտել ցանկայ, այլ գիտութիւն առանց երկիւղին Աստուծոյ զի՛նչ օգուտ իցէ: Այո՝ լաւ է խոնարհ գեղջուկ՝ որ Աստուծոյ ծառայէ, քան զհպարտ փիլիսոփայ՝ որ անփոյթ լեալ զանձնէ, զընթացս երկնից զննէ: Որ քաջ զանձն ճանաչէ, անձին նանրանայ, եւ ընդ գովեստ մարդկան ոչ խնդայ: Եթէ գիտէի զամենայն որ ինչ է յաշխարհի, եւ ոչ կայի ‘ի սէր, զի՞նչ օգուտ էր ինձ առաջի Աստուծոյ, որ դատելոցն է զիս ըստ գործոց:
| 2:1 Omnis homo naturaliter scire desiderat. Sed scientia sine timore Dei quid importat? Melior est profecto Rusticus humilis, qui Deo fervit, quam superbus Philosophus, qui se neglecto cursum cæli confiderat. Qui bene se ipsum cognoscit sibi ipsi vilescit, nec laudibus delectatur humanis. Si scirem omnia quæ in mundo sunt, et non essem in charitate, quid me juavert coram Deo, qui me judicaturus est ex facto:
| 2:2 Կասի՛ր ‘ի կարի իմն ըղձանալոյ գիտութեան. զի մեծ է որ ‘ի նմայն զբաղումն եւ պատրանք: Գիտունք՝մտադիւր կամին երեւել, եւ իմաստունք կոչիլ: Բազում ինչ է, որոց գիտութիւն նուազ կամ ոչինչ օգտէ հոգւոյ: Եւ յոյժ անմիտ է, որ ‘ի չպիտոյս փրկութեան իւրոյ պատաղի: Բանք բազումք ոչ յագեցուցանեն զհոգի. այլ վարք բարիք հանգուցանեն զմիտս, եւ մաքուր խիղճ մտաց մեծապէս վստահացուցանէ յԱստուած:
| 2:2 Quiesce a nimio discendi desiderio, quia ibi magna incitatur distractio et deceptio. Scientes volunt libenter docti videri et sapientes dici. Multa sunt quæ scire animæ parum vel nihil prodest. Et valde insipiens est, qui aliquibus magis intendit, quam his quæ saluti suæ deserviunt. Multa verba non satiant animam, sed bona vita refrigerat mentem, et pura conscientia magnam ad Deum præstat confidentiam:
| 2:3 Որչափ առաւելուս ‘ի գիտութիւն, այնչափ ծանրագոյն համար ունիս տալ, թէ ոչ սրբագոյն կեանս վարես: Ապա մի՛ մեծամտիր ընդ արուեստ ինչ կամ ընդ գիտութիւն. այլ երկիր վասն քանքարոյն, որ տուաւ քեզ: Եթէ թուի քեզ բազում ինչ գիտել եւ քաջահմուտ գոլ, եւ զայն գիտասջիր, թէ կայ բազում ինչ, զոր ոչ գիտես: Մի՛ հպարտանար. Այլ զտգիտութիւն քո խոստովան լեր: Զիա՞րդ լաւ համարիս զքեզ քան զայլս, ուր բազումք կան քան զքեզ գիտունք եւ օրէնսգէտք: Թէ կամիս գիտել ինչ կամ ուսանել յօգուտ, սիրեա անծանօթ լինել, եւ առ ոչինչ համարել:
| 2:3 Quanto plus et melius scis, tanto gravius judicaberis inde nisi sancte vixeris. Noli ergo extolli de ulla arte vel scientia, sed potius time de data tibi notitia. Si tibi videtur quod multa scias et satis bene intelligas, scito tamen quia sunt multo plura quæ nesci. Noli sapere altum, sed ignorantiam tuam magis fatere. Quid te vis alicui præferre, cum plures doctiores te inveniantur, et magis in lege periti. Si vis aliquid utiliter scire, et discere, ama nesciri, et pro nihilo reputari:
| 2:4 Այս է բարձրակատար եւ օգտակարագոյն ուսումն. անձին ճշմարիտ ճանաչումն եւ արհամարհութիւն: Զանձն չնչին համարել, եւ զայլս յամենայնի լաւ եւ արգոյ վարկանել, մեծ իմաստութիւն է կատարելութիւն: Թէպէտ եւ տեսցես զոք յայտնապէս մեղուցեալ, կամ ծանունս յանցուցեալ, սակայն չէ արժան քեզ լաւ քան զնա զանձն համարել. զի ոչ գիտես ցոր վայր կացցես մնասցես ‘ի բարին: Ամենեքին տկար եմք, այլ դու մի՛ զոք քան զքեզ տկար համարիր:
| 2:4 Hæc est altissima et utilissima lectio, sui ipius vera cognitio, et despectio. De se ipso nihil tenere, et de aliis semper bene et alte sentire magna sapientia est, et perfectio. Si videres aliquem aperte peccare, vel aliqua gravia perpetrare, non deberes te meliorem exstimare, quia nescis quamdiu possis in bono stare. Omnes fragiles sumus, sed tu neminem fragiliorem te ipso tenebis:
|
Copyright (C) 2008-2022 |