19:0 Յաղագս կրթութեանց բարւոյ կրօնաւորի:
| 19:0 De exercitiis boni Religiosi:
| 19:1 Պարտ է վարուց բարւոյ կրօնաւորի ամենայն առաքինութեամբ լինել զարդարեալ. Մինչեւ այնպիսի գոլ ներքոյ, որպիսի երեւի մարդկան արտաքոյ: Նա՝ առաւել պարտ է լինել ներքոյ, քան զերեւեալն արտաքոյ. զի սրտատես մեր Աստուած է, յորմէ մեծապէս պարտիմք պատկառել ո՛ւր եւ իցեմք. եւ որպէս զհրեշտակս առաջի նորա գնալ սրբութեամբ: Օրըստօրէ նորոգել պարտ է մեզ զառաջադրութիւն մեր, եւ յեռանդն զմեզ զարթուցանել, որպէս թէ այն օր իցէ սկիզբն դարձի մերոյ, եւ ասել: Օգնեա՛ ինձ տէր ‘ի բարւոք առաջադրութեանս եւ ‘ի սուրբ ծառայութեան քում, եւ տո՛ւր ինձ յայսմ օրէ կատարելապէս սկիզբն առնել. զի զոր մինչեւ ցարդ գործեցի, չէ ինչ:
| 19:1 Vita boni Religiosi omnibus virtutibus pollere debet, ut sit talis interius qualis ab hominibus videtur exterius. Et multo plus debet esse intus, quam quod cernitur foris, quia inspector noster est Deus quem summopere revereri debemus ubicumque fuerimus, et tamquam Angeli in conspectu ejus mundi incedere. Omni die renovare debemus propositum nostrum, et ad fervorem nos excitare, quasi hodie primum ad conversionem venissemus ac dicere: Adjuva me Deus in bono proposito et sancto fervitio tuo, et da mihi nunc hodie perfecte incipere, quia nihil est, quod hactenus feci:
| 19:2 Ըստ առաջադրութեան մերոյ են ընթացք յառաջադիմութեան մերոյ. եւ բազում փութոյ պէտք են այնմ, որ քաջ զարգանալ կամիցի: Զի թէ որ արիաբար առաջադրէ, բազում անգամ կասի, զի՞նչ այնմ լինիցի, որ հազիւ երբէք կամ հարեւանցի առաջադրէ ինչ: Բայց բազմօրինակ պատահէ մեզ կասել ‘ի մերմէ առաջադրութենէ. եւ դոյզն զանցառութիւն կրթութեանց չանցանէ առանց ինչ վնասու: Արդարոց առաջադրութիւն առաւել հաստատեալ է ‘ի շնորհս Աստուծոյ, քան յիւրեանց իմաստութիւն. յոր եւ ապաւինին միշտ, յինչ եւ ձեռնարկեն: Քանզի մարդ առաջադրէ, այլ Աստուած է որ տնօրինէ. եւ չեն ըստ մարդկան ճանապարհք նորա:
| 19:2 Secundum propositum nostrum est cursus profectus nostri, et multa diligentia opus est bene proficere volenti. Quod si fortiter proponens sæpe deficit, quid faciet ille qui raro aut minus fixe aliquid proponit? Variis tamen modis contingit defertio propositi nostri. Et levis omissio exercitiorum vix sine aliquo dispendio transit. Justorum propositum in gratia potius Dei, quam in propria patientia pendet. In quo et semper confidunt quidquid arripiunt. Nam homo proponit, sed Deus disponit, nec est in homine via ejus:
| 19:3 Եթէ վասն բարեպաշտութեան եւ ‘ի սակս օգտի եղբօրն՝ զանց արասցէ ոք երբեմն զսովորական կրթութեամբ, դիւրին է զկնի լնուլ զթերին: Բայց եթէ առ տաղտկութեան սրտի եւ առ հեղգութեան թողցէ ինչ ոք դիւրաւ, ըստգիւտ մեծ է, եւ վնաս գործի: Ի ջանալ իսկ յամենայն զօրութենէ, դեռ դիւրաւ ‘ի բազումս գտանիմք յետնեալ: Բայց եւ այնպէս յամենայն ժամ պարտ է մեզ առաջադրել ինչ, մանաւանդ ընդդէմ այնց՝ որք առաւել խոչ են մեզ: Զարտաքինս մեր, միանգամայն եւ զներքինս, քննեսցուք եւ կարգեսցուք. զի երկաքանչիւրն օգուտ են առ յառաջադիմութիւն:
| 19:3 Si pietatis causa, aut fraternæ utilitatis proposito, quandoque consuetum omittitur exercitium, facile postea poterit recuperari. Si autem tædio animi, vel negligentia faciliter relinquitur, satis culpabile est et nocivum sentitur. Conemur quantum possumus, adhuc leviter deficiemus in multis. Semper tamen aliquid certi proponendum est, et proponenda sunt illa præcipue quæ amplius nos impediunt. Exteriora nostra et interiora pariter nobis scrutanda sunt, et ordinanda, quia utraque expediunt ad proprium profectum:
| 19:4 Թէ չես ձեռնհաս անդադար զքեզ ժողովել, գէթ երբեմն, գէթ միանգամ յաւուրն՝ ընդ առաւօտս կամ ընդ երեկս: Առաւօտուն առաջադրեա. ընդ երեկս քննեա զվարս քո, թէ զիա՞րդ անցուցեր զայն օր ‘ի բանս ‘ի գործս եւ ‘ի խորհուրդս, գուցէ բազում անգամ յանցեար յայնս յԱստուած եւ յընկերդ: Պնդեա զմէջս քո, որպէս այր զօրութեան ընդդէմ բանսարկուին պատրանաց. սանձեա զորկորդ, եւ զամենայն մարմնական յօժարութիւն դիւրաւ սանձեսցես: Մի՛ երբէք կացցէս բնաւ դատարկ. այլ կամ ընթերցիր, կամ գրեա. կամ աղօթեա, կամ խոկա, կամ գործեա ինչ առ հասարակաց օգուտ: Բայց զմարմնաւոր աշխատութիւնս ընտրողութեամբ պարտ է առնել. եւ չէ արժան ամենեցուն միօրինակ յայնս ձեռնարկել:
| 19:4 Si non continue te vales colligere, saltem interdum, et ad minus semel in die, mane videlicet aut vespere. Mane propone, vespere discute mores tuos, qualis hodie fuisti in verbo, opere et cogitatione, quia in his forsan Deum sæpius offendisti ex proximum. Accinge te sicut vir fortis contra diabolicas nequitias, fræna gulam et omnem carnis inclinatinem facilius frænabis. Numquam sis ex toto otiosus, sed aut legens, aut scribens, aut orans, aut meditans, aut aliquid utilitatis pro communi laborans. Corporalia tamen exercitia discrete sunt agenda, nec omnibus æqualiter assumenda:
| 19:5 Որ ինչ ոչ է հասարակաց, մի՛ ցուցաներ արտաքոյ. զի առանձնականք ‘ի ծածուկ առաւել աներկեւան գործին: Բայց զգոյշ լեր չլինել հեղգ առ հասարակացն եւ փոյթ առ առանձնականս. այլ իբրեւ կատարեսցես լիով եւ հաւատարմութեամբ զպարտս եւ որ ինչ անկ է քեզ, եթէ դեռ կայցէ ժամանակ պարապոյ, յաւել եւ զքոյդ ըստ ըղձից եռանդեան քոյ: Ոչ ամենեցուն է պատշաճ մի եւ նոյն կրթութիւն. այլ ոմն այսմ եւ ոմն այնմ է առաւել ճահողական: Այլ եւ ըստ պատշաճի ժամանակին կրթութիւն քան զկրթութիւն ընտրելագոյն թուի. զի են՝ որք ‘ի տօնս, եւ են՝ որք յաւուրս արգոյ յաւէտ քաղցրանան: Են՝ որք պիտին ‘ի ժամանակի փորձութեան, եւ են՝ որք ‘ի խաղաղութեան եւ ‘ի հանգստեան: Են՝ զորս մտադիւր խորհիմք յորժամ եմք ‘ի տրտմութեան, եւ են՝ զորս յորժամ ուրախ եմք ‘ի տէր:
| 19:5 Quæ communia non sunt, non sunt foris ostendenda, nam in secreto tutius exercentur privata. Cavendum tamen ne piger sis ad communia, et ad singularia promptior. Sed expletis integre et fideliter debitis, et injunctis, si jam ultra tempus vacat, redde te tibi, prout tua devotio desiderat. Non possunt omnes habere exercitium unum, sed aliud isti, aliud illi magis deservit, et pro temporis congruentia diversa placent exercitia, quia alia in festis, alia in feriatis magis sapiunt diebus, aliis indigemus tempore tentationis, et aliis tempore pacis et quietis. Alia, cum tristamur, libet cogitare, et alia, cum læti in Domino fuerimus:
| 19:6 Յերեւելի տօնս նորոգել պարտ է զբարիոք կրթութիւնս, եւ զսրբոց օգնականութիւնս ջերմագոյն մաղթել: Տօնէ ‘ի տօն պարտ է մեզ առաջադրել ինչ, որպէս թէ յայնժամ հանդերձեալ իցեմք յաշխարհէ աստի փոխել, եւ յանանց տօնախմբութիւն ժամանել: Վասն այսորիկ փութոյ պնդութեամբ պատրաստել պարտիմք զանձինս ‘ի հանդիսի աւուրս, եւ առաքինագոյն վարս յանձին բերել, եւ զամենայն պահպանութիւնս զգուշագոյն պահել. որպէս թէ ակն ունելով ընդ հուպ զվարձս վաստակոց մերոց առ յԱստուծոյ ընդունել:
| 19:6 Circa principalia festa renovanda sunt bona exercitia, et Sanctorum suffragia ferventius imploranda. De festo in festum proponere debemus quasi tunc de sæculo migraturi, et ad æternum festum perventuri. Ideoque sollicite nos præparare debemus in devotis temporibus, et devotius conversari, atque omnem observantiam strictius custodire, tanquam in brevi laboris nostri præmium a Deo percepturi:
| 19:7 Եւ թէ յապաղեսցէ, համարեսցուք զանձինս դեռ անպատրաստս եւ անարժանս մեծի փառացն, որք յայտնելոց են ‘ի մեզ ‘ի դէպ ժամանակի. եւ ջանասցուք լաւ եւս պատրաստել զմեզ յելս: Երանի իցէ ծառայիցն այնոցիկ, ասէ տէր յաւետարանն Ղուկասու, զորս երկեալ տէրն գտցէ արթունս. ամէն ասեմ ձեզ, զի ‘ի վերայ ամենայն ընչից իւրոց կացուսցէ զնոսա:
| 19:7 Et si dilatum fuerit, credamus nos minus bene paratos, atque indignos tantæ gloriæ, quæ revelabitur in nobis tempore præfinito et studeamus nos melius ad exitum præparare. Beatus servus ait Evangelista Lucas, quem, cum venerit Dominus, invenerit vigilantem. Amen dico vobis, super omnia bona sua constituet eum:
|
Copyright (C) 2008-2022 |