18:0 Յաղագս օրինակաց սրբոց հարց:
| 18:0 De exemplo Sanctorum Patrum:
| 18:1 Հայեաց ‘ի կենդանի օրինակս սրբոց հարց, յորս փայլեցին ճշմարիտ կատարելութիւն եւ կրօնաւորութիւն. եւ տեսցես որպէս դուզնաքեայ իմն է եւ չնչին, զոր մեքն առնեմք: Բաբէ զի՞նչ են վարք մեր առ վարուք նոցա: Սուրբք եւ սիրելիք Քրիստոսի ծառայեցին տեառն ‘ի քաղց եւ ‘ի ծարաւ, ‘ի ցուրտ եւ ‘ի մերկութեան, ‘ի վաստակս եւ յաշխատութիւնս, ‘ի խոկմունս եւ ‘ի պահս, յաղօթս եւ ‘ի սուրբ խոկմունս, ‘ի հալածանս եւ ‘ի նախատինս բազումս:
| 18:1 Intuere Sanctorum Patrum vivida exempla, in quibus vera perfectio fulsit, et videbis quam modicum sit, et vere nihil, quod nos agimus. Heu quid est vita nostra, si illis fuerit comparata. Sancti et amici Christi Domino servierunt in fame et siti, in frigore et nuditate, in labore et fatigatine, in vigiliis et jejuniis, in orationibus et sanctis meditationibus, in persecutionibus et opprobriis multis:
| 18:2 Ո՜վ, որպէս բազմաց եւ ծանունց նեղութեանց համբերեցին առաքեալք, մարտիրոսք, խոստովանողք, կուսանք, եւ այլք ամենեքին՝ որք զՔրիստոսի շաւղաց յօժարեցին երթալ զհետ: Քանզի զանձինս իւրեանց յաշխարհի աստ ատեցին, զի ‘ի յաւիտենական կեանս ժառանգեսցեն զնոսա: Ո՜վ, որպէս խիստ եւ հրաժարական կեանս վարեցին սուրբ հարք յանապատի. քանի՜ երկար եւ ծանր փորձութեանց տարան. ո՜րպէս ստէպ եւ ջերմեռանդն աղօթս առ Աստուած մատուցին. որպիսի՜ խստամբեր ճգանց տարան. որպիսի՜ մեծ նախանձ եւ եռանդն առ հոգեւոր յառաջադիմութիւն ստացան. ո՜րպէս սաստիկ պատերազմաւ զախտս նուաճեցին. ո՜րպէս սուրբ եւ ուղիղ դիտաւորութիւն առ Աստուած կալան յանձինս: Ի տուէ ‘ի ձեռագործս վաստակէին, եւ ‘ի գիշերի ընդ երկար յաղօթս պարապէին. թէպէտ եւ ‘ի ձեռագործել իսկ՝ ‘ի մտաւոր աղօթից ոչ դադարէին:
| 18:2 O quam multas, et graves tribulationes passi sunt Apostoli, Martyres et Confessores, Virginies et reliqui omnes, qui Christi vestigia voluerunt sequi. Nam animas suas in hoc mundo oderunt, ut in vitam æternam eas possiderent. O quam strictam et abdicatam vitam sancti Patres in eremo duxerunt, quam longas, et graves tentationes pertulerunt: quam frequenter ab inimico vexati sunt, quam graves, et fervidas orationes Deo obtulerunt, quam rigidas abstinentias peregerunt, quam magnum zelum, et fervorem ad spiritualem profectum habuerunt, quam forte bellum adversus edomationem vitiorum gesserunt, quam puram, et rectam intentionem ad Deum tenuerunt, per diem laborabant, et noctibus orationi diutinæ vacabant: quamquam laborando ab oratione mentali minime cessarent:
| 18:3 Զամենայն ժամանակս ծախէին յօգուտ. Ամենայն ժամ պարապելոյ յԱստուած՝ թուէր նոցա սուղ: Եւ առ մեծի քաղցրութեան խոկման՝ մոռանային եւ զպէտս մարմնաւոր կերակրոյ: Յամենայն մեծութենէ ‘ի փառաց եւ ‘ի պատուոյ, ‘ի բարեկամաց եւ յազգայնոց հրաժարեալ ունել. հազիւ թէ զպէտս կենաց առնուին. իսկ մարմնոյ ծառայել եւ ‘ի կարեւորս՝ ծանր էր նոցա: Ապա աղքատք էին յերկրաւոր ինչս, այլ մեծատունք յոյժ ‘ի շնորհս եւ յառաքինութիւնս: Արտաքոյ չքաւորք էին այլ ներքոյ աստուածային շնորհօք եւ մխիթարութեամբ յղփացեալք:
| 18:3 Omne tempus utiliter expendebant, omnis hora ad vacandum Deo brevis videbatur. Et præ magna dulcedine contemplationis, etiam oblivioni tradebatur necessitas corporalis refectionis. Omnibus divitiis, dignitatibus, honoribus, amicis et cognatis renuntiabant. Nihil de mundo habere cupiebant: vix necessaria vitæ sumebant, corpori servire etiam in necessitate dolebant. Pauperes igitur erant rebus terrenis, sed divites valde in gratia, et virtutibus. Foris egebant, sed intus gratia, et consolatione divina reficiebantur:
| 18:4 Օտարք էին յաշխարհէ, այլ Աստուծոյ մօտաւոր եւ մտերիմ բարեկամք: Յաչս անձանց թուէին ոչինչ, եւ յաչս աշխարհի արհամարհք. այլ յաչս Աստուծոյ էին պատուականք եւ սիրելիք: Ի ճշմարիտ խոնարհութեան կային. միամիտ հնազանդութեամբ վարէին. սիրով եւ համբերութեամբ գնային: Վասն այսորիկ օրըստօրէ հոգւով զարգանային, եւ մեծամեծ շնորհս առ յԱստուածոյ ընդունէին: Տուան յօրինակ ամենայն կրօնաւորաց. որք առաւել պարտին յորդորել զմեզ առ բարւոք յառաջադիմութիւն, քան գաղջացելոց բազմութիւնք ‘ի ցոփութիւն:
| 18:4 Mundo erant alieni, sed Deo proximi, ac familiares amici. Sibi ipsis videbantur tanquam nihili, et huic mundo dispecti, sed erant in oculis Dei prætiosi, et delecti. In vera humilitate stabant, in simplici obedientia vivebant, in charitate et patientia ambulabant, et ideo quotidie proficiebant, et magnam apud Deum obtinebant gratiam. Dati sunt in exemplum omnibus Religiosis et plus provocare nos debent ad bene proficiendum, quam tepidorum numerus ad relaxandum:
| 18:5 Ո՜վ, քանի՜ եռանդն էր ամենայն կրօնաւորաց ‘ի սկիզբն սուրբ կարգաց իւրեանց: քանի՜ իղձ աղօթից. քանի՜ նախանձ առաքինութեան. ո՜րպէս առաւելոյր բարեկարգութիւն. քանի՜ յարգ եւ հնազանդութիւն ընդ կանոնաւ վարժապետի ծաղկեաց յամենեսին: Վկայ են արդ եւս հետք շաւղաց նոցա, թէ արդարեւ սուրբք էին եւ կատարեալք, որք այնպէս արիաբար պատերազմեալ՝ յաղթեցին աշխարհի: Եւ այժմ մեծ ոմն համարի, թէ ոք չեղեւ օրինազանց, թէ ոք վշտաց եկելոց՝ համբերութեամբ ժուժել կարաց:
| 18:5 O, quantus fervor omnium Religiosorum in principio suæ sanctæ institutionis fuit; o, quanta devotio orationis, quanta æmulatio virtutis, quam magna disciplina viguit, quanta reverentia et obedientia sub regula in omnibus floruit. Testantur adhuc vestigia derelicta, quod vere viri sancti et perfecti fuerunt, qui tam strenue militantes, mundum suppeditaverunt. Jam magnus utique putatur, si quis transgressor non fuerit, si quis quod accepit cum patientia tolerare potuerit:
| 18:6 Ո՜վ գաղջութեան եւ հեղգութեան վիճակի մերոյ. որ այդպէս վաղվաղակի հովանամք ‘ի նախնի եռանդնէ, եւ տաղտկանամք ‘ի կենաց առ մեղկութեան եւ գաղջութեան: Երանի՜ թէ ոչ ննջէր երբէք ‘ի քեզ յառաջադիմութիւն առաքինութեանց, որ բազումս բազում անգամ տեսեր օրինակս առաքինեաց:
| 18:6 O, tepor et negligentia status nostri, quod tam cito declinamus a pristino fervore et jam tædet vivere præ lassitudine et tepore. Utinam in te penitus non dormiret profectus virtutum, qui multa sæpius exempla vidisti devotorum:
|
Copyright (C) 2008-2022 |