15:0 Յաղագս որ ‘ի սիրոյ արարեալ գործք:
| 15:0 De operibus ex charitate factis:
| 15:1 Վասն աշխարհի իրողութեանց եւ վասն սիրոյ մարդկան չէ արժան առնել ինչ չար. բայց վասն օգտի՝ որոց պէտս ունին, երբեմն զբարի ինչ գործ կամաւ թողուլ կամ ‘ի լաւ եւս փոխել՝ արժան է: Զի ‘ի լինել այսմ այսպէս, գործն բարի ոչ եթէ խանգարի, այլ ‘ի լաւագոյն փոխարկի: Առանց սիրոյ արտաքին գործք ոչինչ օգտեն. իսկ որ ինչ ‘ի սիրոյ արարեալ, որչափ եւ փոքր իցէ, եւ խոտան, գլխովին լինի շահեկան: Զի առաւել հայի Աստուած ‘ի սէրն՝ որով ոք գործէ, քան ‘ի գործն՝ զոր առնէ:
| 15:1 Pro nulla re mundi, et pro nullius hominis dilectione aliquod malum est faciendum. Sed pro utilitate indigentis bonum opus aliquando intermittendum aut quandoque pro meliori mutandum. Hoc nam facto opus bonum non destruitur, sed in melius commutatur. Sine charitate opus externum non prodest quemquam. Quicquid autem ex charitate agitur quantumcumque etiam parvum sit, et despectum totum efficitur fructuosum. Magis si quidem Deus pensat ex quanto quis agit, quam quantum quis facit:
| 15:2 Բազում ինչ գործէ, որ շատ սիրէ: Բազում ինչ գործէ, որ զգործն բարւոք առնէ: Բարւոք գործէ, որ առաւել հասարակաց քան իւրոց կամաց ծառայէ: Բազում անգամ երեւի թէ սէր, եւ է առաւել մարմնասիրութիւն. զի բնաւոր յօժարութիւն, սեպհական կամք, յոյս հատուցման, եւ ախորժակ անձնդիւրութեան՝ դուն ուրեք լինին ‘ի բացէ:
| 15:2 Multum quis facit, qui multum diligit. Multum facit qui rem bene facit. Bene facit, qui magis communitati, quam suæ voluntati fervit. Sæpe videtur esse charitas, et est magis carnalitas, quia carnalis inclinatio, propria voluntas, spes retributionis, affectus voluntatis raro abesse volunt:
| 15:3 Որ ունի զճշմարիտ եւ զկատարեալ սէր, ոչ յիմիք խնդրէ զանձն. այլ միայն փառացն Աստուծոյ յամենայնի ըղձանայ: Ոչ ումեք եւ նախանձի, զի ոչինչ առանձնաւոր խնդութիւն սիրէ. եւ ոչ խնդայ յանձն, այլ յԱստուած ըղձանայ երանելի լինել քան յամենայն բարութիւնս: Ոչ ումեք ընծայէ ինչ բարի, այլ զամենայն յԱստուած վերաբերէ, յորմէ որպէս յաղբերէ յառաջ գայ ամենայն, եւ յոր ամենայն սուրբք որպէս ‘ի վախճան զմայլմամբ հանգչին: Թէ ոք կայծ մի ունէր զճշմարիտ սիրոյ, իմանայր արդեօք թէ երկրաւորքս, ամենայն լի են ունայնութեամբք:
| 15:3 Qui veram et perfectam charitatem habet, in nulla re se ipsum quærit, sed Dei solummodo gloriam in omnibus fieri desiderat. Nulli etiam invidet, quia nullum privatum gaudium amat, nec in se ipso vult gaudere, sed in Deo super omnia optat bona beatificari. Nemini aliquid boni attribuit, sed totaliter ad Deum refert tota, unde omnia procedunt. In quo finaliter omnes Sancti fruibiliter quiescunt. O qui scintillam haberet veræ charitatis, perfecte omnia terrena sentiret plena vanitatis:
|
Copyright (C) 2008-2022 |