1:0 Յաղագս նմանող լինելոյ Քրիստոսի,
եւ արհամարհել զամենայն
ունայնութիւնս աշխարհի:
| 1:0 De imitatione Christi et contemptu mundi omniumque eius vanitatum:
|
1:1 Որ գայ զկնի իմ, ընդ խաւար մի՛ գնասցէ. ասէ տէր: Այս բանք են Քրիստոսի, որովք խրատիմք կենաց նորա եւ վարուց լինել նմանողք, եթէ կամիմք ճշմարտապէս լուսաւորել, եւ յամենայն կուրութենէ սրտի լինել զերծ: Ապա մեծ փոյթ մեր լիցի՝ խոկալ զվարս Յիսուսի Քրիստոսի:
| 1:1 Qui sequitur me non ambulat in tenebris dicit Dominus. Hæc sunt verba Christi, quibus admonemur quatenus vitam eius et mores imitemur, si volumus veraciter illuminari, et ab omni cæcitate cordis liberari. Summum igitur studium nostrum, sit in vita Jesu meditari:
|
1:2 Վարդապետութիւն Քրիստոսի ‘ի վեր է քան զամենայն վարդապետութիւնս սրբոց. եւ որ զհոգին ունի՝ զծածկեալն ‘ի նմա գտանէ զմանանայ: Բայց բազումք ‘ի ստէպ լրոյ աւետարանին չառնուն ինչ եռանդն. զի չունին զհոգին Քրիստոսի: Այլ որ կամի լիով եւ քաղցրութեամբ զբանս Քրիստոսի առնուլ ‘ի միտ, զամենայն զվարս իւր փոյթ կալցի առնել նմին նմանող:
| 1:2 Doctrina Ejus omnes doctrinas Sanctorum præcellit, et qui spiritum haberet absconditum ibi manna inveniret. Sed contingit quod multi ex frequenti auditu Evangelii parvum desiderium sentiunt, quia spiritum Chrisi non habent. Qui autem vult plene et sapide verba Christi intelligere, oportet ut totam vitam suam illi studeat conformare:
|
1:3 Զի՛նչ օգուտ է քեզ՝ խորախորհուրդ վիճել զերրորդութենէ, եթէ չիք քո խոնարհութիւն, որով երրորդութեանն լինիս անհաճոյ: Խորին բանք ոչ առնեն սուրբ եւ արդար. այլ առաքինի վարք սիրելի առնեն Աստուծոյ: Առաւել ըղձանամ յանձին զգալ զղջութիւն, քան դիտել զնորին սահման: Եթէ գիտէիր զամենայն աստուածաշունչ գիրս ‘ի բերան, եւ զամենայն իմաստասիրաց բանս, զինչ օգուտ էր այն ամենայն՝ առանց սիրոյն Աստուծոյ եւ շնորհաց: Ունայնութիւն ունայնութեանց, ամենայն ինչ ընդունայն է, բաց ‘ի սիրոյն Աստուծոյ եւ ‘ի ծառայութենէ նորա: Այս է կատար իմաստութեան. արհամարհութեամբ աշխարհի՝ դիմել յարքայութիւնն երկնից:
| 1:3 Quid prodest tibi alta de Trinitate disputare, si careas humilitate unde displiceas Trinitati? Vere alta verba non faciunt sanctum et justum, sed virtuosa vita efficit Deo carum. Opto magis sentire compunctionem quam scire definitionem. Si scires totam Bibliam, et omnium philosophorum dicta quid totum prodesset, sine charitate et gratia? Vanitas vanitatum et omnia vanitas præter amare Deum et illi soli fervire. Ista est summa sapientia per contemptum mundi tendere ad regna cælestia:
|
1:4 Ապա ունայնութիւն է կորստական մեծութեան ‘ի խնդիր լինել, եւ յայն հաստատել զյոյս: Ունայնութիւն է եւ պատուասիրել, եւ զաւակութեան թեկն ածել: Ունայնութիւն է երկար կեանս խնդրել, եւ զբարի վարուց անփոյթ լինել: Ունայնութիւն է աստի կենաց միայն միտ դնել, եւ զհանդերձելոց ինչ ոչ հոգալ: Ունայնութիւն է սիրել զայն՝ որ վաղ անցանէ, եւ չփութալ յայն՝ ուր մշտնջենաւոր խնդութիւնն է:
| 1:4 Vanitas igitur est divitias perituras quærere, et in illis sperare. Vanitas quoque est honores ambire, et in altum se extollere. Vanitas est carnis desideria sequi, et illud desiderare unde postmodum graviter oportet puniri. Vanitas est longam vitam optare, et de bona vita modicum curare. Vanitas est præsentem vitam solum attendere, et quæ futura sunt non prævidere. Vanitas est diligere quod cum omni celeritate transit, et illuc non festinare ubi sempiternum manet gaudium:
|
1:5 Յուշ լիցի քեզ ստէպ առակն, թէ ոչ յագեսցի ակն տեսանելով, եւ ոչ լցցի ունկն լսելով: Ապա փութա ‘ի սիրոյ երեւելեաց զսիրտ քո ‘ի բաց դարձուցանել, եւ յաներեւոյթս զքեզ փոխաբերել: Զի որք զզգայութեան իւրեանց զհետ երթան, զխիղճ մտաց արատեն, եւ զԱստուծոյ շնորհս կորուսանեն:
| 1:5 Stude ergo cor tuum ab amore visibilium abstrahere, et ad invisiblia te transferre. Nam sequentes suam sensualitatem maculant conscientiam, et perdunt Dei gratiam:
|