4:1 Եւ տրտմեցաւ Յովնան տրտմութիւն մեծ եւ խռովեցաւ:
| 4:1 But it displeased Jonah exceedingly, and he was very angry:
|
4:2 եւ եկաց յաղօթս առ Տէր [20]Աստուած, եւ ասէ. Ո՛վ Տէր, ո՞չ այս այն բանք են իմ մինչ էի անդէն յերկրին իմում. վասն այնորիկ աճապարեցի փախչել ի Թարսիս, զի գիտէի թէ ողորմած ես դու եւ գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ զղջանաս ի վերայ չարեաց:
| 4:2 And he prayed unto the LORD, and said, I pray thee, O LORD, [was] not this my saying, when I was yet in my country? Therefore I fled before unto Tarshish: for I knew that thou [art] a gracious God, and merciful, slow to anger, and of great kindness, and repentest thee of the evil:
|
4:3 Եւ արդ, Տէր [21]Տէր, առ զոգի իմ յինէն, զի լաւ է ինձ մեռանել` քան թէ իցեմ կենդանի:
| 4:3 Therefore now, O LORD, take, I beseech thee, my life from me; for [it is] better for me to die than to live:
|
4:4 Եւ ասէ Տէր ցՅովնան [22]թէ` Արդարեւ յո՞յժ տրտմեալ իցես:
| 4:4 Then said the LORD, Doest thou well to be angry:
|
4:5 Եւ ել Յովնան ի քաղաքէ անտի, եւ նստաւ [23]յանդիման քաղաքին, եւ արար իւր հովանի, եւ նստաւ ընդ հովանեաւն. մինչեւ տեսանիցէ թէ զի՛նչ լինիցի քաղաքին:
| 4:5 So Jonah went out of the city, and sat on the east side of the city, and there made him a booth, and sat under it in the shadow, till he might see what would become of the city:
|
4:6 Եւ հրաման ետ [24]Աստուած դդմենւոյն, եւ ել ի վերայ գլխոյն Յովնանու` լինել նմա հովանի ի վերայ գլխոյ նորա, զովացուցանել զնա ի տառապանաց իւրոց. եւ ուրախ եղեւ Յովնան ի վերայ դդմենւոյն ուրախութիւն մեծ:
| 4:6 And the LORD God prepared a gourd, and made [it] to come up over Jonah, that it might be a shadow over his head, to deliver him from his grief. So Jonah was exceeding glad of the gourd:
|
4:7 Եւ հրաման ետ Աստուած որդանն` առաւօտուն ի վաղիւ անդր, եհար զդդմենին, եւ ցամաքեցաւ:
| 4:7 But God prepared a worm when the morning rose the next day, and it smote the gourd that it withered:
|
4:8 Եւ եղեւ ի ծագել արեւուն հրամայեաց Աստուած հողմոյ խորշակի տապախառնի, եւ անկաւ արեւն զգլխովն Յովնանու, եւ կայր ի տարակուսի եւ քաղէին ոգիք նորա. եւ ասէր. Լաւ էր ինձ մեռանել քան զայս կեանս իմ:
| 4:8 And it came to pass, when the sun did arise, that God prepared a vehement east wind; and the sun beat upon the head of Jonah, that he fainted, and wished in himself to die, and said, [It is] better for me to die than to live:
|
4:9 Եւ ասէ [25]Տէր Աստուած ցՅովնան, [26]թէ` Արդարեւ յո՞յժ տրտմեալ իցես`` ի վերայ դդմենւոյն: Եւ ասէ. [27]Յոյժ տրտմեալ եմ`` մինչեւ ցմահ:
| 4:9 And God said to Jonah, Doest thou well to be angry for the gourd? And he said, I do well to be angry, [even] unto death:
|
4:10 Եւ ասէ Տէր. Դու խնայեցեր ի դդմենին յոր ոչ եղեր ինչ աշխատ, եւ ոչ սնուցեր զնա, որ գիշերի ել, եւ մեւս գիշերի կորեաւ:
| 4:10 Then said the LORD, Thou hast had pity on the gourd, for the which thou hast not laboured, neither madest it grow; which came up in a night, and perished in a night:
|
4:11 ես ո՞չ խնայեցից ի Նինուէ քաղաք մեծ, յորում բնակեալ են աւելի քան զերկոտասան բեւր մարդիկ, որ ոչ ծանեան զաջ եւ զահեակ իւրեանց, եւ անասուն բազում:
| 4:11 And should not I spare Nineveh, that great city, wherein are more than sixscore thousand persons that cannot discern between their right hand and their left hand; and [also] much cattle:
|