64:1 Եթէ բացցես զերկինս` դողումն կալցի ի քէն զլերինս, եւ հալեսցին իբրեւ զմոմ առաջի հրոյ:
| 64:1 [997] Oh that thou wouldest rend the heavens, that thou wouldest come down, that the mountains might flow down at thy presence:
|
64:2 եւ այրեսցէ հուր զհակառակորդս քո, եւ յայտնի լիցի անուն քո ընդդիմակցաց քոց, եւ յերեսաց քոց հեթանոսք խռովեսցին:
| 64:2 As [when] the melting fire burneth, the fire causeth the waters to boil, to make thy name known to thine adversaries, [that] the nations may tremble at thy presence:
|
64:3 Յորժամ առնիցես փառաւորութիւնս` դողումն կալցի ի քէն զլերինս:
| 64:3 When thou didst terrible things [which] we looked not for, thou camest down, the mountains flowed down at thy presence:
|
64:4 Յաւիտենից ոչ լուաք, եւ ոչ աչք մեր տեսին այլ Աստուած բաց ի քէն. եւ զգործս քո զոր արասցես այնոցիկ որ ակն ունին ողորմութեան քում:
| 64:4 For since the beginning of the world [men] have not heard, nor perceived by the ear, neither hath the eye seen, O God, beside thee, [what] he hath prepared for him that waiteth for him:
|
64:5 Զի ընդ առաջ լիցի այնոցիկ ոյք առնեն զիրաւունս, եւ զճանապարհս քո յիշեսցեն. արդ ահա դու բարկացար եւ մեք մեղաք, վասն այնորիկ մոլորեցաք:
| 64:5 Thou meetest him that rejoiceth and worketh righteousness, [those that] remember thee in thy ways: behold, thou art wroth; for we have sinned: in those is continuance, and we shall be saved:
|
64:6 Եւ եղեաք իբրեւ զպիղծս ամենեքեան, իբրեւ զհանդերձս ապարահից ամենայն արդարութիւն մեր. եւ թօթափեցաք իբրեւ զտերեւ ամենեքին [992]մեք վասն անօրէնութեանց մերոց, հողմք մերժեցին զմեզ:
| 64:6 But we are all as an unclean [thing], and all our righteousnesses [are] as filthy rags; and we all do fade as a leaf; and our iniquities, like the wind, have taken us away:
|
64:7 Եւ ոչ ոք իցէ որ կարդայցէ զանուն քո, [993]եւ ոչ որ յիշիցէ ապաստան առնել զքեզ``. զի դարձուցեր զերեսս քո ի մէնջ, եւ [994]մատնեցեր զմեզ վասն մեղաց մերոց:
| 64:7 And [there is] none that calleth upon thy name, that stirreth up himself to take hold of thee: for thou hast hid thy face from us, and hast consumed us, because of our iniquities:
|
64:8 Եւ արդ, Տէր, Հայր մեր դու ես. մեք կաւ, եւ դու Ստեղծիչ մեր, եւ գործք ձեռաց քոց ամենեքին մեք:
| 64:8 But now, O LORD, thou [art] our father; we [are] the clay, and thou our potter; and we all [are] the work of thy hand:
|
64:9 մի՛ բարկանար մեզ Տէր, յոյժ, եւ մի՛ [995]ի ժամանակի յիշեր զմեղս մեր. եւ արդ հայեաց, Տէր, զի ժողովուրդ քո [996]ամենայն:
| 64:9 Be not wroth very sore, O LORD, neither remember iniquity for ever: behold, see, we beseech thee, we [are] all thy people:
|
64:10 եւ քաղաք սրբութեան քո Սիոն եղեւ աւերակ. իբրեւ զանապատ եղեւ Երուսաղէմ, յանէծս մատնեցաւ:
| 64:10 Thy holy cities are a wilderness, Zion is a wilderness, Jerusalem a desolation:
|
64:11 տունն սրբութեան մերոյ, եւ փառքն զոր օրհնեցին հարքն մեր` եղեն`` հրձիգ, եւ ամենայն փառաւորութիւն մեր կործանեցաւ:
| 64:11 Our holy and our beautiful house, where our fathers praised thee, is burned up with fire: and all our pleasant things are laid waste:
|
64:12 Եւ ի վերայ ամենայնի այսորիկ անսա՞ս, Տէր, եւ լռեցեր եւ խոնա՞րհ արարեր զմեզ մինչեւ յոյժ:
| 64:12 Wilt thou refrain thyself for these [things], O LORD? wilt thou hold thy peace, and afflict us very sore:
|