Գրք. Gen, Գլ. 2   [(1895)]Գրք. Gen., Գլ. 2   [KJV]


2:1 Եւ կատարեցան երկինք եւ երկիր եւ ամենայն զարդ նոցա:

2:1 Thus the heavens and the earth were finished, and all the host of them:

2:2 Եւ կատարեաց Աստուած յաւուրն [23]վեցերորդի զգործս իւր զոր արար, եւ հանգեաւ յաւուրն եւթներորդի յամենայն գործոց իւրոց զոր արար:

2:2 And on the seventh day God ended his work which he had made; and he rested on the seventh day from all his work which he had made:

2:3 Եւ օրհնեաց Աստուած զօրն եւթներորդ եւ սրբեաց զնա, զի ի նմա հանգեաւ յամենայն գործոց իւրոց զոր սկսաւ առնել Աստուած:

2:3 And God blessed the seventh day, and sanctified it: because that in it he had rested from all his work which God created and made:

2:4 Այս [24]է գիր արարածոց`` երկնի եւ [25]երկրի յաւուր յորում արար Աստուած զերկինս եւ զերկիր:

2:4 These [are] the generations of the heavens and of the earth when they were created, in the day that the LORD God made the earth and the heavens:

2:5 Եւ զամենայն բանջար վայրի` մինչչեւ լեալ էր ի վերայ երկրի, եւ զամենայն խոտ վայրի մինչչեւ բուսեալ էր, զի չեւ եւս էր տեղացեալ Տեառն Աստուծոյ ի վերայ երկրի. եւ մարդ չէր որ գործէր զերկիր:

2:5 And every plant of the field before it was in the earth, and every herb of the field before it grew: for the LORD God had not caused it to rain upon the earth, and [there was] not a man to till the ground:

2:6 Բայց [26]աղբեւր ելանէր յերկրէ եւ ոռոգանէր զամենայն երեսս երկրի:

2:6 But there went up a mist from the earth, and watered the whole face of the ground:

2:7 Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց [27]յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն յոգի կենդանի:

2:7 And the LORD God formed man [of] the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul:

2:8 Եւ տնկեաց [28]Աստուած զդրախտն`` յԵդեմ ընդ արեւելս, եւ եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ:

2:8 And the LORD God planted a garden eastward in Eden; and there he put the man whom he had formed:

2:9 Եւ բուսոյց եւս Տէր Աստուած յերկրէ զամենայն ծառ գեղեցիկ ի տեսանել եւ քաղցր ի կերակուր, եւ զծառն կենաց ի մէջ դրախտին, եւ զծառն գիտելոյ զգիտութիւն բարւոյ եւ չարի:

2:9 And out of the ground made the LORD God to grow every tree that is pleasant to the sight, and good for food; the tree of life also in the midst of the garden, and the tree of knowledge of good and evil:

2:10 Եւ գետ ելանէր յԵդեմայ ոռոգանել զդրախտն. եւ անտի բաժանի ի չորս առաջս:

2:10 And a river went out of Eden to water the garden; and from thence it was parted, and became into four heads:

2:11 Անուն միումն Փիսովն. նա է որ պատէ զամենայն երկիրն Եւիլատայ, անդ ուր ոսկին է:

2:11 The name of the first [is] Pison: that [is] it which compasseth the whole land of Havilah, where [there is] gold:

2:12 Եւ ոսկի երկրին այնորիկ ազնիւ. եւ անդ է սուտակն եւ ակն դահանակ:

2:12 And the gold of that land [is] good: there [is] bdellium and the onyx stone:

2:13 Եւ անուն գետոյն երկրորդի Գեհովն. նա պատէ զամենայն երկիրն [29]Եթովպացւոց:

2:13 And the name of the second river [is] Gihon: the same [is] it that compasseth the whole land of Ethiopia:

2:14 Եւ գետն երրորդ` Տիգրիս, նա է որ երթայ [30]յանդիման Ասորեստանի: Եւ գետն չորրորդ Եփրատէս:

2:14 And the name of the third river [is] Hiddekel: that [is] it which goeth toward the east of Assyria. And the fourth river [is] Euphrates:

2:15 Եւ առ Տէր Աստուած զմարդն զոր արար, եւ եդ զնա ի դրախտին [31]փափկութեան գործել զնա եւ պահել:

2:15 And the LORD God took the man, and put him into the garden of Eden to dress it and to keep it:

2:16 Եւ պատուիրեաց Տէր Աստուած Ադամայ եւ ասէ. Յամենայն ծառոց որ է ի դրախտիդ` ուտելով կերիցես:

2:16 And the LORD God commanded the man, saying, Of every tree of the garden thou mayest freely eat:

2:17 Բայց ի ծառոյն գիտութեան բարւոյ եւ չարի` մի՛ ուտիցէք, զի յորում աւուր [32]ուտիցէք ի նմանէ`` մահու [33]մեռանիցիք:

2:17 But of the tree of the knowledge of good and evil, thou shalt not eat of it: for in the day that thou eatest thereof thou shalt surely die:

2:18 Եւ ասաց Տէր Աստուած. Ոչ է բարւոք մարդոյդ միայն լինել, [34]արասցուք դմա օգնական ըստ դմա:

2:18 And the LORD God said, [It is] not good that the man should be alone; I will make him an help meet for him:

2:19 Եւ ստեղծ եւս Տէր Աստուած [35]զամենայն գազանս վայրի եւ զամենայն թռչունս երկնից. եւ ած զնոսա առ Ադամ տեսանել զինչ կոչեսցէ զնոսա. եւ ամենայն շնչոյ կենդանւոյ զինչ եւ անուանեաց Ադամ, այն անուն է նորա:

2:19 And out of the ground the LORD God formed every beast of the field, and every fowl of the air; and brought [them] unto Adam to see what he would call them: and whatsoever Adam called every living creature, that [was] the name thereof:

2:20 Եւ կոչեաց Ադամ անուանս ամենայն անասնոց, եւ ամենայն թռչնոց երկնից, եւ ամենայն գազանաց վայրի. բայց Ադամայ ոչ գտաւ օգնական նման նմա:

2:20 And Adam gave names to all cattle, and to the fowl of the air, and to every beast of the field; but for Adam there was not found an help meet for him:

2:21 Եւ արկ Տէր Աստուած թմբրութիւն ի վերայ Ադամայ, եւ ննջեաց. եւ առ մի ի կողից նորա եւ ելից ընդ այնր մարմին:

2:21 And the LORD God caused a deep sleep to fall upon Adam, and he slept: and he took one of his ribs, and closed up the flesh instead thereof:

2:22 Եւ շինեաց Տէր Աստուած զկողն զոր առ յԱդամայ ի կին, եւ ած զնա առ Ադամ:

2:22 And the rib, which the LORD God had taken from man, made he a woman, and brought her unto the man:

2:23 Եւ ասէ Ադամ. Այս այժմիկ ոսկր յոսկերաց իմոց եւ մարմին ի մարմնոյ իմմէ. սա կոչեսցի [36]Կին, զի [37]յառնէ [38]իւրմէ առաւ:

2:23 And Adam said, This [is] now bone of my bones, and flesh of my flesh: she shall be called Woman, because she was taken out of Man:

2:24 Վասն այնորիկ թողցէ այր զհայր իւր եւ զմայր իւր, եւ երթիցէ զհետ կնոջ իւրոյ, եւ եղիցին երկուքն ի մարմին մի:

2:24 Therefore shall a man leave his father and his mother, and shall cleave unto his wife: and they shall be one flesh:

2:25 Եւ էին երկոքեան մերկ, Ադամ եւ կին իւր, եւ ոչ ամաչէին:

2:25 And they were both naked, the man and his wife, and were not ashamed:



Copyright (C) 2023